Μετά από μακρά Ακαδημαϊκή πορεία, και έχοντας διατελέσει Πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, αποφασίσατε να εμπλακείτε με τον πλέον ενεργό τρόπο στην πολιτική, διεκδικώντας τη θέση του επικεφαλής στο νέο φορέα της Κεντροαριστεράς. Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε σ’ αυτήν την απόφαση;
Το αντικείμενο της εργασίας μου ως οικονομολόγου στην ουσία του είναι πολιτικό. Άλλωστε, ποτέ δεν έπαψα να ασχολούμαι με την πολιτική από τα φοιτητικά μου χρόνια. Ήμουν στο ΠΑΣΟΚ από τα μέσα του ’70, αποχώρησα όταν δεν μπορούσα πλέον να το παρακολουθήσω στην εξέλιξή του σε κόμμα τού πελατειακού κράτους και στον εναγκαλισμό του με τον παρασιτισμό. Παρέμεινα, πάντως, ενεργός στο δημόσιο διάλογο. Όλες μου οι παρεμβάσεις υπάρχουν στο www.gatsiosblog.gr.
Πέραν τούτων, υπάρχει ένας άλλος, πολύ σοβαρότερος λόγος: δεν μπορούσα να μείνω αδρανής, δεν μου το επέτρεπε η συνείδησή μου. Εξηγώ. Ενώ η χώρα βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση, η κατάληξη της οποίας μπορεί να είναι καταστροφική, κανείς από την πολιτική ηγεσία –ούτε από τον δικό μου ευρύτερο δημοκρατικό χώρο τού κέντρου, αλλά ούτε και από οποιαδήποτε άλλον– μιλά για τις ριζικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν επειγόντως, σήμερα όχι αύριο, στον τρόπο που λειτουργούν η οικονομία και η κοινωνία μας. Είναι τραγικό ότι μπροστά στους θανάσιμους κινδύνους που ελλοχεύουν για την Ελλάδα μέσο-μακροχρόνια, ο πολιτικός κόσμος συνεχίζει την ίδια πορεία προσκολλημένος στις αντιλήψεις και στην κοσμοθεώρηση που μας έφεραν στην παρούσα κατάσταση. Με ώθησε να διεκδικήσω την προεδρία, δημοσιοποιώντας ευρύτερα τις απόψεις μου, η πεποίθησή μου πως η ανεπάρκεια του παλαιού πολιτικού κόσμου και η εξ
αιτίας του παραίτηση του ελληνικού λαού από την πολιτική, συνιστούν πολλαπλασιαστές των κινδύνων που μας απειλούν.
Μιλάτε για την ανάγκη εθνικής και παραγωγικής ανόρθωσης της χώρας. Πως μπορεί να επιτευχθεί;
Θα πρέπει να αποκτήσει το πραγματικό νόημά του το «Η Ελλάδα στους Έλληνες». Να του το δώσουμε εμείς. Θα πρέπει να ρίξουμε το βάρος στην παραγωγή σύμφωνα και με το σύνθημα «παραγωγή ή θάνατος». Η οικονομική ανάταξη και η πολιτισμική ανόρθωση της χώρας είναι απαραίτητοι όροι για την υπεράσπιση τόσο της εθνικής της ανεξαρτησίας όσο και της εθνικής της ταυτότητας και φυσιογνωμίας. Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην εγχώρια ανταγωνιστική παραγωγή και στους νέους. Ένα πρέπει να κατανοήσουμε. Μόνο εάν γίνουμε παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας ως έθνος, να ξαναπάρουμε τη μοίρα τής πατρίδας στα χέρια μας, να μη βρισκόμαστε σε επιτροπεία και σε εξάρτηση από εχθρούς και φίλους, συμμάχους και αντιπάλους. Οι προγραμματικές μου θέσεις υπάρχουν στη «Διακήρυξη» που έχω δημοσιοποιήσει.
Ποιον ρόλο στο πολιτικό σκηνικό οραματίζεστε για τον πολιτικό φορέα του οποίου διεκδικείτε τη θέση του επικεφαλής;
Ο νέος φορέας πρέπει να γίνει η εθνική συνείδηση του Ελληνισμού, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει με τόλμη να κοιτά την πραγματικότητα, να αποφασίζει και να δρα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί το χαρακτηριστικό του ελληνικού πολιτικού κόσμου μέχρι σήμερα, με ελάχιστες εξαιρέσεις στο απώτερο παρελθόν, είναι ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, είναι η ατολμία της αντίδρασης μπροστά στα προβλήματα. Πραγματικά φιλολαϊκή και εθνική πολιτική είναι αυτή που δίνει στη χώρα τη δυνατότητα να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να καταφέρουμε να εμπνευστεί ο ελληνικός λαός από το όραμά μας, το όραμα μιας αυτόνομης, αυτοδύναμης και θαλερής ελληνικής κοινωνίας, με αυτοπεποίθηση και συλλογική πνευματική και ηθική υγεία. Αυτά μπορούν να προκύψουν μόνο μέσα από μία πολιτική πράξη που στηρίζεται στην αλήθεια και στην ειλικρίνεια του πολιτικού λόγου.
Τι απαντάτε στο δίλημμα, που τίθεται από διάφορες πλευρές σε στελέχη της Κεντροαριστεράς, «με τη ΝΔ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ» σε μια ενδεχόμενη συμφωνία ώστε να σχηματιστεί κυβερνητική πλειοψηφία μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές;
Το να βρίσκεται η χώρα και οι πολίτες μπροστά στο δίλλημα ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ είναι μία τραγική κατάντια, και σύμπτωμα της παρακμής στην οποία οδηγηθήκαμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε την Ελλάδα 10 χρόνια πίσω, επιφέροντας μια οικονομική καταστροφή, καλλιεργώντας και βαθαίνοντας το μίσος μεταξύ των Ελλήνων που δεν έπρεπε να υπάρχει, αλλά –το κυριότερο– πλαστογραφώντας και παραχαράσσοντας την πραγματικότητα. Η Νέα Δημοκρατία, η ελληνική δεξιά, φέρει τόσο διαχρονικά όσο ειδικότερα την περίοδο 2004-2009, την κύρια ευθύνη
για τη χρεοκοπία και την κατάρρευση της χώρας. Με αυτή τη Νέα Δημοκρατία, εάν είναι αναπόφευκτο και κριθεί εθνικά αναγκαίο να συζητήσει ο νέος φορέας ενδεχόμενο συνεργασίας, αυτό θα πρέπει να γίνει στη βάση μιας πολύ αυστηρά καθορισμένης συμφωνίας από την οποία δεν θα επιτρέπεται παρέκκλιση ούτε στο ελάχιστο. Η ΝΔ οφείλει και πρέπει να ξεπεράσει τα αμαρτήματα που τη βαραίνουν, μία κομματική βάση και έναν κομματικό πυρήνα που είναι στενά συνδεδεμένοι με το πελατειακό κράτος του παρελθόντος. Δεν έχω δει να το
κάνει.
