Καταφεύγουν στο χτες όσοι δεν έχουν να πούνε τίποτε για το μέλλον της χώρας. Είναι ένα είδος φονταμενταλισμού (Συνέντευξη στην Έλενα Χριστοφορίδου, Εκπομπή De Facto, Ήπειρος TV1, 9-3-2021)

Καταφεύγουν στο χτες όσοι δεν έχουν να πούνε τίποτε για το μέλλον της χώρας. Είναι ένα είδος φονταμενταλισμού (Συνέντευξη στην Έλενα Χριστοφορίδου, Εκπομπή De Facto, Ήπειρος TV1, 8-3-2021)

Συζητώ εφ’ όλης της ύλης με τη δημοσιογράφο Έλενα Χριστοφορίδου στην εκπομπή της De Facto στον τηλεοπτικό σταθμό Ήπειρος TV1. Το κεντρικό μήνυμα της συζήτησης είναι ότι με τις δυσκολίες που η χώρα αντιμετωπίζει και θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει για μεγάλο χρονικό διάστημα, το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι ένα κλίμα πόλωσης και όξυνσης. Μόνο εάν μπορούμε να συνομιλούμε μεταξύ μας για το σήμερα και το αύριο της χώρας, θα μπορέσουμε ως λαός και ως έθνος να συνομιλήσουμε με την Ιστορία. Εκείνοι που καταφεύγουν στην όξυνση και στην πόλωση επιστρέφοντας τη χώρα στο χτες, είναι εκείνοι που δεν έχουν τίποτε να πουν για το μέλλον της. Για αυτό ακριβώς καταφεύγουν στο χτες. Είναι ένα είδος πολιτικού φονταμενταλισμού.

H συζήτησή μας ξεκίνησε με την πορεία της πανδημίας. Επεσήμανα ότι ενώ στην πρώτη φάση τα πήγαμε καλά ως κυβέρνηση και ως κοινωνία, ακολούθως επικράτησε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού πέρυσι ένα κλίμα εφησυχασμού και η δημιουργία της εντύπωσης ότι ξεπεράσαμε το πρόβλημα. Σε αυτό φέρει σοβαρές ευθύνες η κυβέρνηση. Όπως επίσης φέρει την ευθύνη ότι στο μεσοδιάστημα μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κύματος δεν είχε την πρόνοια να λάβει τα απαραίτητα μέτρα ώστε να αντιμετωπίσουμε την αναζωπύρωση της πανδημίας με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Για παράδειγμα, στα μεγάλα αστικά κέντρα τα λεωφορεία εξακολουθούν να είναι ασφυκτικά γεμάτα με πολίτες που πηγαίνουν ή έρχονται από τις δουλειές τους. Επιπλέον το «άνοιξε-κλείσε» αλλά και η πολυγλωσσία των λοιμωξιολόγων σε δημόσιες παρουσίες τους επιτείνουν τη σύγχυση στους πολίτες. Στο πλαίσιο αυτό, ανέδειξα τη σημασία που είχε το ΕΣΥ για την αντιμετώπιση της πανδημίας, κάτι που σήμερα όλοι αποδέχονται. Πλην όμως λησμονούν να αναφέρουν ότι αποτελεί μία από τις πλέον εμβληματικές μεταρρυθμίσεις του ΠΑΣΟΚ, ένα από τα πολλά καλά που έκανε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του. Όπως επίσης λησμονούν να αναφέρουν, ένθεν κακείθεν, ότι η μεταρρύθμιση αυτή δεν επετεύχθη «αναίμακτα», αλλά ύστερα από μεγάλες μάχες με κατεστημένα συμφέροντα στον χώρο της υγείας. Όμως έγινε και, παρά τις αδυναμίες του, τρέμω στην ιδέα τι θα γινόταν στη χώρα μας με την πανδημία χωρίς την ύπαρξη του ΕΣΥ.

Ακολούθως, η συζήτηση στράφηκε στον χώρο της οικονομίας. Μιλήσαμε για το Ταμείο Ανάκαμψης και επεσήμανα ότι για να είναι μία πολιτική πραγματικά αναπτυξιακή θα πρέπει να έχει και μία περιφερειακή διάσταση. Στο πλαίσιο αυτό είναι σημαντική υπόθεση για τα Γιάννινα και την Ήπειρο τόσο η ολοκλήρωση των υποδομών μέσα από ένα εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων όσο επίσης και η ένταξη της περιφέρειας σε έργα που σχετίζονται με τις ευρωπαϊκές προτεραιότητες για τις ήπιες μορφές ενέργειας και για τον ψηφιακό μετασχηματισμό των ευρωπαϊκών οικονομιών. Τόνισα τη σπουδαιότητα που έχει η έλευση του φυσικού αερίου στην Ήπειρο τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τα νοικοκυριά, καθώς επίσης και η ενίσχυση εταιριών τεχνολογίας που υφίστανται ή εγκαθίστανται στα Γιάννινα με τη δημιουργία ενός τεχνολογικού πάρκου. Για το τελευταίο, μία λύση θα μπορούσε να προσφέρει το εμβληματικό αλλά πλήρως εγκαταλειμμένο κτήριο του παλιού πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Συζητήσαμε για το θέμα της διαγραφής του δημόσιο χρέους της πανδημίας, το οποίο έχω επανειλημμένα αναδείξει με δημόσιες παρεμβάσεις μου. Σημείωσα ότι κάτι τέτοιο θα προκύψει ως «παιδί της ανάγκης», όταν δηλαδή το δημόσιο χρέος ιδιαίτερα των υπερχρεωμένων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου δε θα μπορεί να εξυπηρετηθεί. Όμως η Ελλάδα οφείλει να είναι καλά προετοιμασμένη και να το θέσει μαζί με άλλους εταίρους κατά τρόπο πειστικό στα όργανα της ΕΕ. Ο τρόπος επίλυσης του δημόσιου χρέους της πανδημίας θα επηρεάσει και τον τρόπο επίλυσης και του αντίστοιχου ιδιωτικού χρέους της πανδημίας -ένα δύσκολο θέμα, καθώς θα πρέπει να βοηθηθούν επιχειρήσεις που είναι ζωντανές και όχι «ζόμπι».

Η συζήτησή μας ολοκληρώθηκε με μία αναφορά στο θέμα της φύλαξης των πανεπιστημίων. Πέραν της ανάπτυξης των γνωστών μου απόψεων για την αναγκαιότητα ύπαρξης υπηρεσίας φύλαξης σε κάθε πανεπιστήμιο και τη διαφωνία μου για τη λύση που προκρίνει η κυβέρνηση, μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για το ευρύτερο ζήτημα της δημοκρατίας -γιατί το ζήτημα της φύλαξης άπτεται του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη δημοκρατία και τον τρόπο με τον οποίο την εφαρμόζουμε. Γιατί είναι άλλο πράγμα να την επικαλούμαστε και άλλο να την υπηρετούμε.

Σχετικές αναρτήσεις

Απαντήστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.